‘Als ik érgens jeuk van krijg, dan is het wel van die hype van leven in het hier en nu’ zegt client. ‘Een beetje zen gaan zitten zijn en nergens aan denken. Mijn gedachten kan ik nu eenmaal niet aan- en uitzetten.’
‘Je hoeft echt niet in lotushouding op een kussentje te gaan zitten hoor.’ zegt therapeut. Je kunt hier en nu heel gemakkelijk integreren in je dagelijks leven. Je hoeft alleen maar af en toe écht stil te staan in het moment. Jij wandelt bijvoorbeeld graag. Let eens op hoe het ruikt, als je door het bos loopt, of hoe de zon door de bladeren schijnt.’
Client kijkt therapeut aan. ‘En daar moet ik me beter door gaan voelen?’
‘Je móet niks, ’ antwoordt therapeut. ‘maar het kan helpen. Als je in het hier en nu leeft, denk je niet aan dingen die gisteren mis gingen, of morgen mis kunnen gaan.
Therapeut ziet dat hij client kwijt is. Die kan zijn gedachten niet meer bij het gesprek houden, ook al zit hij ja te knikken, ter bevestiging dat hij het begrepen heeft. Hij gooit het over een andere boeg. Als therapeut moet je kunnen schakelen tenslotte.
‘Vorige week vertelde je dat je er zo’n moeite mee hebt dat je vader het belachelijk vindt dat je niet bent gaan studeren. Je hebt daar nog steeds last van, en hebt aldoor het gevoel dat je moet bewijzen dat je een goed lopend bedrijf hebt, waar je prima van kunt leven. Dat is zonde. Als je accepteert dat je vader nu eenmaal een andere toekomst voor ogen had voor zijn zoon, heb je er geen last meer van. Het wordt dan niet leuker, maar wel gemakkelijker.’
‘Zeg, heb jij soms een bijbaantje bij de belasting?’ Client reageert een beetje geïrriteerd. ‘Ik snap ‘t wel hoor, en ik weet ook wel dat je gelijk hebt, maar hoe doe ik dat, accepteren? Waar zit de knop?’ Ter illustratie drukt hij met zijn vinger op zijn kruin.
‘Het is een proces.’ zegt therapeut. ‘Als je eenmaal beseft dat je beter af bent met acceptatie, kun je er aan gaan werken.’
‘Doe mij maar een knopje.’ zegt client.
Geef een reactie