Heg

‘Goedemorgen buurvrouw.’ Net te laat om weg te duiken zie ik de buurvrouw met haar hoofd boven de heg uitkomen.
‘Heb je ’t al gehoord, van de dochter van de bakker? Zwanger. Ik kijk er niet van op hoor. Ze was altijd al een beetje een lellebel.’
Altijd al? Denk ik. Wat is altijd al, als je net 18 bent?
‘Het schijnt van de zoon van meneer de Bruin te zijn. Je weet wel, die alleenstaande man van No. 17. Hij moest naar zijn zieke moeder, die ene die van de trap gevallen is een paar jaar geleden. Het verhaal doet de ronde dat ze geduwd is, maar daar weet ik het fijne niet van. Maar goed, hij was dus naar die moeder, en toen is het gebeurd. Tenminste, dat denk ik. Laat je zo’n knul heel even alleen, ist hommeles.’
Ik kijk stiekem op mijn horloge. Dit kan nog even duren, want als Sophie zich eenmaal in mijn aandacht vast geklauwd heeft, laat ze niet gemakkelijk los.
‘Ik moet eigenlijk gaan.’ probeer ik, maar Sophie gaat onverstoorbaar verder.
‘Heb je trouwens gezien dat we een nieuwe pakketbezorger hebben? Dat zal wel niet, want ik neem altijd jouw pakketjes aan. Nou, die man, dat is me toch een schat. Laatst was zijn vriendin jarig, heeft een twee roze kandelaars voor haar gekocht, met van die dikke kaarsen er in. Hij liet er een foto van zien. Ze pasten precies bij het kastje in het halletje, waar ze ze gezet heeft. Dezelfde kleur. Dat had ie goed gezien, mijn pakketbezorger. Heerlijk, een attente man. Dat ze nog bestaan. Zij, van die kandelaars, komt trouwens uit het zelfde dorp als mijn vriendin Door. Die van die pijnlijke voeten, wat ik je laatst vertelde. En wat denk je, hielspoor.’
‘Ik moet nu écht gaan.’ probeer ik nog eens. En het lukt zowaar. Met een diepe zucht en een ‘jij hebt ook nooit tijd voor gezelligheid’ druipt Sophie af.
Dat waren weer 10 minuten van mijn leven die ik nooit meer terug krijg, denk ik, terwijl ik op de fiets stap. Maar ach, eigenlijk is Sophie best lief. Ze neemt inderdaad altijd mijn pakjes aan. En zij kan er ook niets aan doen dat het meest spannende wat er nog gebeurt in haar leven te maken heeft met zwangere 18-jarigen, hielspoor en roze kandelaars. Volgende keer maak ik tijd, neem ik me voor, en trap wat harder om op tijd bij mijn vriendin te zijn voor een gezellig middagje bijkletsen op het terras.