Mijn naam is Erik. Erik Jansen. Probeer dat maar eens te googelen. Ik ben bepaald niet uniek. Tenminste, mijn naam dan. Verder ben ik best bijzonder, al zeg ik het zelf. Met mij kun je lachen. Ik ben ad rem, heb in elke situatie wel een lollige opmerking paraat. Vaak ten koste van mijzelf, soms ten koste van een ander, maar nooit echt kwetsend. Of de persoon in kwestie moet elke vorm van humor ontberen, dat kan natuurlijk. Meestal voel ik dat wel aan, en houd ik wijselijk mijn mond. Een leuke babbel heb ik ook. Zet me voor een zaal met een paar honderd man, en ik houd ze bezig. Een avondvullend programma schud ik zonder problemen uit mijn mouw.
Je begrijpt dat ik het goed doe op feestjes en partijen. Ik ben een graag geziene gast. Vooral als zo’n feestje een beetje in kakt. Bitterballen en ik, de ultieme combinatie om je saaie party eens flink aan te zwengelen.
Ook voor een praatje over de heg ben ik altijd te vinden. Ik babbel met de kassière over de drukte, geef de glazenwasser een compliment over zijn streeploos gepoetste ramen en bekijk geduldig de foto’s van de kleinkinderen van mijn buurvrouw.
Kortom, ik ben die immer vrolijke, entertainende, altijd belangstellende man die het leven neemt zoals het is, met een grote dosis humor. Dat is toch best bijzonder te noemen?
En toch, ik weet het niet. Hoe gezellig het ook is, zo onder de mensen, ik voel me vaak alleen. Na een drukke avond vol goeie gesprekken en plezier zakt er op de terugweg een soort gewicht over me heen. Van mijn kruin verspreidt die zich langzaam over mijn hoofd en zakt via mijn hals naar de rest van mijn lichaam, alsof de zwaartekracht verdubbeld wordt.
Vaak vraag ik me dan af wat er zou gebeuren als ik stil zou zijn, geen initiatief tot communiceren zou nemen, geen enkele grap meer zou vertellen. Zouden er mensen zijn die het op zou vallen? Ik zou het eens moeten proberen, om te kijken hoe dat voelt. Maar wat als dan alleen een gewone Erik Jansen over blijft. Dat die Erik helemaal niet zo bijzonder is?
Ik durf niet, veel te bang voor het resultaat.
Geef een reactie