Dood

Zeg dood, mag ik je iets vragen? Waarom kom jij altijd ongelegen? Weet je wel dat wij nooit op jou zitten te wachten? Tja, misschien als lijden ondraaglijk wordt, maar dan ben je allang onder onze huid gekropen, en hebben wij ons gewonnen gegeven. Ik weet ‘t, je bent sterker, veel sterker, en hoe sterk onze wil ook is, jij wint altijd.
Echt onderscheid lijk je niet te maken. Kinderen, pubers, jonge ouders, mensen in de bloei van hun leven, leeftijd maakt voor jou niet zoveel verschil. Oké, je hebt een redelijke voorkeur voor 70+. Dat dan weer wel.
Weet je, we doen ons best om je buiten de deur te houden. We eten gezond, waken over onze kinderen, kijken goed uit bij het oversteken, rijden niet te hard, roken en drinken zo min mogelijk. Nou ja, we proberen het in elk geval. Goed, in oorlogstijd maken we er een potje van. Daar kan ik jou niet echt de schuld van geven. Maar toch, doen we niet genoeg, dat je ons iedere keer weer te grazen neemt?
Ik zou graag iets met je willen afspreken. Jij komt, als we er genoeg van hebben. Als we kunnen zeggen, wij hebben een mooi leven gehad, het wordt tijd om ruimte te maken voor anderen. Hoewel onze geest lang wil blijven, is het lichaam er op een gegeven moment klaar mee. En dán ben je welkom. Niet eerder. Van onze kinderen blijf je af, en ouders die hun kinderen volwassen willen zien worden laat je ook met rust. Iedereen die mooie plannen heeft, volop kan genieten van het leven, hoef jij ook nog niet te komen halen. Echt, er blijven er genoeg over voor jou. En ik beloof je, dan zullen we je eren, op het rouwkaartje of bij de eventuele dienst.
‘De dood kwam op een mooi moment, het was tijd.’ dat zullen we zeggen.
En ik, ik hoef ook nog niet te vertrekken. Laten we afspreken dat ik bij je terug kom als ik 80 ben, en dat we dan, in goed overleg, een datum prikken. Ik beloof je dat ik vrijwillig met je mee ga.
Nog één ding: ik ga graag pijnloos. Geen ziektes, ongelukken, of andere nare methodes. Ik stel voor dat je me haalt als ik lekker lig te slapen. Wel zo prettig, ook voor de nabestaanden. Zodat ze kunnen zeggen ’Ze is vredig heen gegaan.’
Hebben we een afspraak?