Blij?

Waar word ik blij van?
Sneeuw. En de stilte die dan over de wereld neerdaalt. De geur van pas gemaaid gras (wie niet?). Een schaterlachende baby (bij voorkeur die van mijn kleinkind). Samen cappuccino drinken met de zaterdagkrant in een cafétje. Een naar tevredenheid afgeronde tekening. Een boek of (persoonlijk) verhaal illustreren. Wilde witte wolken tegen een knal blauwe lucht, waarbij het lijkt of ze uit elkaar barsten. De eerste sneeuwklokjes. Wekelijks tekenen bij mijn lieve vriendin. Lunchen met mijn andere vriendin, een maandelijks terugkerend gebeuren. Verhalen schrijven. Een enorme onweersbui, gepaard met veel wind, slagregens, felle bliksem en heftige donder. De lentezon op mijn gezicht. Een fijn gesprek. Als mijn kinderen samen iets ondernemen. Klaprozen in de berm. Een waterval. Zwemmen in een meer. Hulp uit onverwachte hoek als ik er doorheen zit, of juist uit verwachtte. Lentegroen. De poes die tevreden naast me ligt te slapen. ’s Morgens door Maastricht fietsen en zien hoe de stad ontwaakt. Een mooi uitzicht. Een leuke, gezellige schrijfles. Een luchtballon in de avondschemer. Even lachen met een collega. Keihard meezingen met de radio in de auto, en dan liefst 10x het zelfde nummer. Een onverwachte wending aan het einde van een spannend boek. Zonnestralen die door het dichte bladerdak van een bos schijnen. Een boeiende netflixserie kijken en dan alle afleveringen in twee dagen, omdat ik persé wil weten hoe het afloopt. Dikke zoete kersen. Iemand die zomaar vraagt hoe het met je gaat. Iemand die verheugd is als ik vraag hoe het met hem gaat. Samen zijn, samen doen. Een regenboog. Inspiratie. Anderen blij maken met een persoonlijk cadeautje.
Allemaal eenvoudige dingen om blij van te worden, en niet specifiek in deze volgorde.
Waarom ben ik het dan niet vaker?