Berend

Dit verhaal gaat over Berend. Berend heeft het druk. Hij krijgt de hele dag bezoek. Soms blijven zijn gasten lunchen, met thee en zelfgesmeerde broodjes. Soms zijn ze zo weer weg, en hebben ze alleen even een adempauze nodig.
Berend snapt ‘t wel. Het uitzicht is fenomenaal, en het weer werkt ook al tijden mee. ’s Morgens een heerlijk zonnetje, en wat later op de dag lekker verkoelende schaduw.
Hoewel Berend het wel gezellig vindt, knaagt er toch iets aan hem. Waar zijn al die mensen de afgelopen jaren geweest? Hij had zich eenzaam en ongezien gevoeld. Nu is hij ineens goed genoeg, maar voor hoelang? Zullen ze hem straks gewoon weer vergeten, als zijn concurrenten, die nu tijdelijk de mond gesnoerd zijn, weer recht van spreken hebben?
Berend geeft toe, hij is niet zo’n gastheer als die anderen, bij hem moet je zelf je versnaperingen mee brengen, maar als je bij hem op bezoek komt, dan voel je de rust, en dat is toch ook veel waard?
Berend besluit er maar van te genieten, van zijn volle agenda, van alle bezoekers. Hij luistert naar hun verhalen, en hoewel die op dit moment maar over één ding gaan, vind hij het toch wel amusant.
Berend, een bosbankje in coronatijd, hij is benieuwd hoelang het duurt.