Het chocoladekoekje

Iedereen wil hem, maar hij wordt vaak weerstaan. Het imago ‘jij bent niet goed voor mij’ heeft zich in hem vastgezet. Dus men wil hem, maar ook weer niet. Hij vindt het maar verwarrend.
Spijt, nog zoiets. Als iemand besluit hem te eten, is het nooit vol overgave. Er is altijd het stemmetje dat zegt ‘Dom, dom, dom. Dit is geen goed idee. Eet liever een wortel.’ Als of een wortel zo lekker is als hij. Mooi niet. Hij wordt er verdrietig van, als hij spijt opwekt. Dat wil toch niemand?
Het chocoladekoekje zit er maar mee. Geliefd en verguisd. Soms ligt hij maanden in een trommel, tot hij niet lekker meer is, of zit hij samengeperst tussen andere koekjes in een rol, met een veel te strak omhulsel. Als hij geluk heeft, wordt hij dan met de hele groep verlost, in één keer.
Vaak wordt hij ingezet bij sombere situaties. Liefdesverdriet, stress, ruzie en ja hoor, dan is ‘ie ineens welkom. Niet dat hij niet blij is met wat extra aandacht, maar in zulke situaties wordt hij meestal gedachteloos naar binnen gepropt, zonder dat men hem werkelijk proeft, en krijgt hij nog niet de waardering die hij verdient.
Met de feestdagen heeft zijn imago een kleine opleving. Dan wordt hij tijdelijk getolereerd. Het is tenslotte niet alle dagen kerst. Maar ja, in januari wordt hij keihard genegeerd, en dat in de schrale januarimaand, wanneer iedereen juist wel een oppepper kan gebruiken.
Gelukkig is hij in goed gezelschap, het chocoladekoekje. De zak chips, het glaasje wijn, de Franse kaas, de dropjes, allemaal hebben ze het zelfde probleem. Iedereen houdt van ze, maar toch worden ze vaak gemeden.
Oneerlijke concurrentie, die is er ook in overvloed. De mueslireep bijvoorbeeld. Zonder suiker, gezoet met honing, vol granen en noten. Gehuld in een stoer, natuurlijk uitziend jasje ligt hij in de schappen met een uitstraling, van ’kijk mij hier eens gezond wezen.’ De mensen glijden er met boter en suiker is, terwijl ze allemaal wel weten dat die oh zo verstandige keuze net zo veel, of misschien nog wel meer calorieën bevat dan hij.
Het wordt tijd voor het betere marketingwerk. Het chocoladekoekje gaat zichzelf terug op de kaart zetten. Een eigen website, folders, tv-reclames, posters in bushokjes, ze zullen weten dat hij de moeite waard is. Dat men van hem kan genieten, en dat je van genieten heel blij wordt, en dat dat dan weer heel gezond is.
Hij zoekt nog een goeie slogan. Iemand een idee?